St. Cuthbert’s Churchyard
Omdat het 31 oktober Halloween is, en dat is hier heel groot, een korte serie over mijn favoriete kerkhoven in Edinburgh. Morbide? Zeker. Ik trap af met St. Cuthbert’s Churchyard, een kerkhof in het centrum van Edinburgh. Het kerkhof ligt tegen Princes Gardens aan, tussen Princes Street en het kasteel. Vanaf het kerkhof heb je een perfect zicht op het kasteel, dus eigenlijk is het zonde dat je dood bent als je daar ligt. De graveyard hoort bij de St. Cuthbert Church. Al sinds de achtste eeuw staat hier een kerk ter ere van die Schotse heilige, al stamt de huidige uit 1894. De bijnaam is “The Church in the Trees”, aangezien hij vaak niet goed zichtbaar is vanwege de vele bomen. Het kerkhof stamt uit de zestiende eeuw. In het begin kon iedereen daar terecht, waaronder veel mensen die stierven in het Edinburgh Castle. Het kasteel viel namelijk onder de parochie van St. Cuthbert. In de negentiende eeuw werd de St. Cuthbert Church een chique kerk waar je kwam om gezien te worden. Je moest dus aardig wat centen hebben om op het kerkhof te komen als je wijlen was gegaan. Vandaar dat je veel mooie, oude grafstenen ziet. Doordat het kerkhof zo centraal ligt, en de grond daar erg populair was, moesten er soms noodoplossingen worden verzonnen. Zo ligt een deel van het kerkhof onder Lothian Road. Tegenwoordig is dat een hangout voor zwervers, omdat het overdekt is. Recente graven zijn er niet, want in 1874 werd er voor het laatste een mannetje begraven. Daarna besloot de gemeente dat het kerkhof vol was en er geen mensen meer in de grond mochten worden gestopt. Bekende bewoners van het kerkhof zijn John Napier (wiskundige en uitvinder van het logaritme), Charles Darwin (oom van), Thomas Bonar (een van de oprichters van de Encyclopædia Britannica), George Kemp (architect die het Scott monument heeft ontworpen dat iets verderop staat) en de befaamde Schotse schilder Sir Henry Raeburn.
Hieronder de foto’s. Ik ben drie keer als een pervert over dat kerkhof gelopen. Op een mistige dag, toen heb ik veel geesten gezien, op een zonnige dag en pas geleden, toen het al flink herfst was.
Mooi verhaal en foto’s. Zelf vind ik het ook altijd interessant om een kerkhof te bezoeken, zeker in het buitenland. Je leert er veel van over de plaats waar je dan bent, helemaal als er belangrijke mensen begraven zijn. En de dood hoort nou eenmaal bij het leven, helaas…
Zeker. En hier heb je veel van die stokoude kerkhoven. Ik kom er eigenlijk best graag. Ze liggen midden in de stad, maar het is er vaak rustig. Dat heeft wel wat.