Waar in Nederland een broodje kroket stadioncultuur is, is dat in Schotland een pie met een bovril. Dat laatste is een heel zout vleesdrankje waar je een droge bek van krijgt en waarvan je bloeddruk omhoog schiet. Dat eerste is een hartig taartje. In Engeland zie je ze ook wel, maar in Schotland is de pie echt hogere cultuur. Ze hebben drie pie’s die je in Engeland niet ziet. Zo is de Macaroni Pie in bijna elk stadion te krijgen. Een gekke combinatie van koolhydraten (het deeg) met nog meer koolhydraten (de pasta). Ik ben er geen liefhebber van. De populairste pie hier is de Scotch Pie. Dat is bladerdeeg met gehakt. Mits goed klaargemaakt, erg lekker. Je hebt hier zelfs het World Scotch Pie Championship, een heel belangrijke verkiezing. Ik heb de winnende wel eens op en die is erg goed. De allerbeste pie is de Killie Pie. Dat is de Ferrari onder de pie’s. Dat is een pie met stoofvlees, afkomstig uit Kilmarnock (vandaar de naam). Bij de lokale voetbalclub verkopen ze die en dat is het beste stadionvoer van Schotland. De Killie Pie werd dankzij voetbalfans zo befaamd dat de bakker van de Killie Pie’s verzoeken kreeg om ze ook in de rest van Schotland te verkopen. Dat is nu al een tijdje het geval en er is zelfs een cheesy slagon bedacht, iets wat ik graag mag zien: “Say Aye to the Killie Pie.”