Rangers v Hearts 1-2
Tot deze ochtend kwam ik er maar niet uit. Zou ik naar Ibrox gaan om daar een ticket te proberen te regelen voor het uitvak of moest ik hier in een pub gaan kijken? Uiteindelijk besloot ik hier in een pub te gaan kijken. Ik ging wat centen pinnen en ineens bedacht ik mij. Iets meer dan een uur later stond ik naast Ibrox om bij het uitvak een kaartje te regelen. Na keer op keer “nee” te hebben gehoord op de vraag of iemand een ticket over had, begon ik een groot rouwmoment te krijgen. Dit ging niet lukken, want ik was niet de enige die kaarten zocht. Ik besloot tot een kwartier voor aftrap te proberen om aan een ticket te komen. Dat lukte niet, dus er zat niets anders op dan tussen de thuisfans te gaan zitten. Helaas, maar nu had ik geen keuze meer.
Om het toch nog een beetje dragelijk te maken voor mezelf, besloot ik een ticket op de Main Stand te kopen. Die is nog ontworpen door Archibald Leitch, mijn favoriete architect. Om het nog mooier te maken, koos ik een plekje achter de befaamde criss-cross steelwork balconies. Je moet jezelf soms kietelen. Ik zat ook perfect tegenover de Hearts-fans, zodat ik die mooi in de gaten kon houden. Dat dacht ik tenminste. Het chagrijnige kutwijf van het ticketoffice had mij een totaal ander kaartje gegeven dan ik had aangewezen. Het viel mij pas op, toen ik mij turnstile ging zoeken. Ik zat ineens op de Govan Stand, ergens in het midden. Een enorme kloteplek, want ik kon de uitfans amper zien.
Eigenlijk wist ik ’s ochtends al dat dit niet mijn dag zou worden. Toen ik de huiskamer binnenliep, stapte ik recht in de kots van een van de katten. Die had schijnbaar veel geboozed, want het was nogal een hoop. Daarna stootte ik mijn hoofd tegen de punt van het keukenkastje. Het was dan ook naïef van mij om te denken dat ik een ticket voor het uitvak kon krijgen. Het was zelfs naïef om te denken dat ik de plek zou krijgen die ik aanwees bij het ticketoffice. Zo’n dag was het namelijk niet. Maar het zou nog allemaal veel erger worden. Ik zou namelijk omringd worden door idioten en mafkezen.
Rechts naast mij zat iemand die enorm stonk naar de knoflook. Het leek wel of hij een hele tros op had gegeten. Achter mij zaten twee Calimero’s. Ze waren aan het zeiken over het feit dat de fans van Hibs eerder die week het “God Save the Queen” hadden uitgefloten en zelf “Flower of Scotland” hadden gezongen, verder zagen zij de 3-0 van Celtic als een complot van Peter Lawell (baas bij Celtic) en de UEFA en vonden ze het belachelijk dat Hearts vorig jaar niet was teruggezet naar het laagste niveau. Ik had het gevoel op de negende ring van Dante’s hel te zijn beland, maar het werd nog erger. Ik kwam in het Giudecca terecht, want naast mij kwam de vrouwelijke Lemmy (zanger van Motörhead) zitten. Ze had ook van die heerlijke wratten.
Voor de wedstrijd was er een of andere tifo-actie op onze tribune waarbij er grote vellen gekleurd papier omhoog moesten worden gehouden. Na dit gedoe gingen sommige kinderen er vliegtuigjes van vouwen. Uiteraard kreeg ik er eentje tegen mijn achterhoofd aan. Ik voelde mij vrij beroerd. Female Lemmy bleek ondertussen niet alleen erg lelijk te zijn, maar ook sektarisch. Er kwam heel naargeestige praat uit. Zelfs Hearts, van oorsprong toch de protestante club van Hearts, bestond volgens haar uit “Fenian Bastards” (scheldnaam voor katholieken). De stad Edinburgh moest het ook ontgelden. Er kwam een heel verhaal over hoe Hearts er mede-verantwoordelijk was dat Rangers twee jaar geleden uit de SPL verdween. Ik knikte maar wat schaapachtig en wilde het liefst oplossen in het niets.
De eerste helft was zo slecht dat ik mijn ogen eruit wilde steken met satéprikkers. Enige hoogtepunt was het spreekkoor van de Jambos: “You’re not Rangers anymore” Lemmy werd gek en begon te vloeken tegen de “Fenian Bastards” in het uitvak. Rangers heeft met Kris Boyd en Kenny Miller twee bejaarde ex-Schotse internationals in de aanval lopen. Die hadden dit jaar bij veel clubs op het hoogste niveau kunnen spelen, maar kozen voor de muntjes van Rangers. Ze bakten er niet veel van vandaag. Hearts heeft een vrij jong team, maar was ook niet echt heel goed vandaag. Landgenoot Alim Özturk maakte in de eerste helft twee bijna-cruciale foutjes, maar gelukkig bleef het 0-0. Ondertussen was de batterij van mijn camera uitgevallen, maar dat kon er nog wel bij. Erger was de enorm slechte muziek in de rust. Vooral die snerpende fluit die in bijna al die Rangers-liedjes zit was niet te harden.
De tweede helft was ook niet top, maar de 0-1 van Danny Wilson maakte veel goed. Ik had een enorme grijs op mijn gezicht, terwijl de vrouwelijke Lemmy helemaal los ging. Ze schold op alles en iedereen. Ik verstond er de helft niet van, maar mijn conclusie was dat ze ‘not amused’ was. De keeper van Hearts ging er af met een blessure, maar de Jambos leken toch de drie punten te pakken. Maar helaas, zoals altijd, scoorde Rangers nog heel laat. Ik kon het niet opbrengen om te gaan staan en pakte snel mijn telefoon en fakte een berichtje te zenden over de tussenstand terwijl Lemmy en Knoflook naast mij stonden te springen. Even later stonden ze weer te springen, maar nu van woede. Hearts had namelijk de 1-2 gemaakt. Een heerlijke einde van de dag, maar wat had ik er veel voor over gehad om in het uitvak te zitten vandaag.
Welcome to Govan, stadsdeel met bruisende pubs…
… heerlijke wijn…
… en veel gevoel voor mode
Voor wie zich afvraagt of de fans van Rangers voor of tegen onafhankelijkheid van Schotland zijn, enkele foto’s
…
…
Je kon zelfs vlaggen met “No” kopen
Maar deze vlag deed het ook goed
Ook waren er vlaggen te koop met “onze” Willem III. Stond in 1690 in de spits bij Rangers
Vandaar dat er ook een speciaal oranje sjaaltje voor hem was
Voor de wedstrijd stonden er wat gekkies met vlaggen te zwaaien
Op de tribune trouwens ook. Hier ook een duidelijk statement tegen de onafhankelijkheid van Schotland
Hier had ik heel graag tussen gestaan, maar zo is het leven niet
En anders hier, tussen de persmuskieten. Hearts verwees mij door naar Rangers en van Rangers kreeg ik niet eens een antwoord
Voor de wedstrijd
En we zijn los en dat was het qua foto’s, want daarna was de batterij op
Geweldig verslag, jammer dat je het vanuit het thuisvak moest volgen maar dan is het in stilte nog meer genieten van die winning goal…
Die merch rond Ibrox is dubieus (“King Billy on the wall” ?! Verheerlijking van geweld en massamoord ?) maar ik moet ze in 1 iets wel gelijk geven: een onafhankelijk Schotland zou een foute beslissing zijn, vind ik persoonlijk. We moeten juist grenzen wegvegen en openen in het hedendaagse Europa als we willen dat Europa een grootmacht op diplomatiek en economisch vlak blijft. Nog meer grenzen trekken heeft geen zin, in die zin is ook dat referendum in Catalonië trouwens vrij zinloos in mijn mening (maar de overheid in Madrid zal dat toch nooit erkennen, in Londen hadden ze dat beter ook niet gedaan met het Schots referendum). Schotland is een vrij desolaat gebied op enkele regio’s na, maar met grote mogelijkheden qua visserij, grondstoffen, … Alleen zijn ze met te weinig om dat goed uit te baten, en de diplomatieke kracht van het UK mag zeker niet onderschat worden. Als ze er alleen voor staan, vrees ik dat ze zich wel eens ernstig vergalopperen kunnen om het nadien te beklagen, want weg diplomatieke invloed en economische invloed en weg EU lidmaatschap (want al die dingen danken ze aan hun deel-zijn van het UK). Beter zou een derde optie zijn: meer soevereiniteit op economisch en cultureel vlak, maar binnen het UK. Dan heb je meer eigen autonomie maar zonder de voordelen te verliezen van het behoren tot het invloedrijke UK. Ik hoop overigens dat ook elders in Europa onafhankelijkheidsbewegingen niet gaan slagen. Europa moet zich verenigen om enige zeggenschap te behouden internationaal, nog meer grenzen trekken is een beslissing van sentiment ipv ratio. Ook aan nieuwe staten als Transnistrië, Nagorno-Karabakh, Zuid-Ossetië etc (de facto onafhankelijk maar door geen enkel of quasi geen enkel ander land erkend) hebben we geen behoefte, we zitten nog met lang aanslepende problemen opgesleept zoals Noord-Cyprus en Kosovo, ze zijn er in de ex-USSR vrees ik nog een paar zulke gevallen aan het bijmaken … Nog meer zulke onerkende staten is zeker geen oplossing. Ofwel volledige soevereiniteit met erkenning ofwel gewoon deel blijven van het land waar je bij hoort nu ; en die tweede optie is voor Schotland mijns insziens aantrekkelijker om op diplomatiek en economisch vlak niet alle internationale banden te zien verscheurd worden. Zaken doen met en onderhandelen met een invloedrijk UK is heel anders dan een onafhankelijk Schotland dat diplomatiek vanaf 0 zou moeten geen bouwen.
Dit gezegd zijnde; geweldig resultaat voor Hearts, en vooral die “not Rangers anymore” moet toch pijn doen bij vele aanhangers, want je kan die waarheid onmogelijk weerleggen. Het huidige Rangers heeft niets te maken met de succesrijke club die de fans nog altijd beweren te steunen, dit is gewoon een nieuwe club met hooguit wat as van het gecremeerde Rangers in de bagage. Het record aan trofeeën kan niet meer uitgebreid worden en dus is het ook een kwestie van tijd voor een andere club dat record van het oude Rangers breekt. Het is ook triest te zien dat sommige clubs, ondanks hun eigen beweringen dat ze tegen sectarisme in gaan, politiek en sport maar niet willen scheiden. Moesten die anti-discriminerende uitspraken van de club ietwat gemeend zijn, kan het niet zo moeilijk zijn om zij die zich daar wel schuldig aan maken een stadionverbod aan te smeren. Maar dan moet je wel de daad bij het woord voegen en in de eigen aanhang durven grote schoonmaak houden.