Hogmanay
Een van de dingen waar ik erg naar uitkeek hier in Schotland was Hogmanay. Dat is het Schotse oud-en-nieuw feest. Dat is hier heel groot en leek mij dan ook een perfect onderwerp voor het boek in combinatie met de nieuwjaarsderby Hearts v Hibs. Ik was uitgenodigd door vrienden en kon dus het echte lokale Hogmanay meemaken. Dat liep even anders. Op het moment dat 1 januari bijna begon, lag ik op de operatietafel en was de kans dat ik zelf 2015 zou meemaken erg klein. Mijn hart was op dat moment al vijf keer gestopt en keer-op-keer moest ik gereanimeerd worden. Er werd nog wel besloten om mij te opereren en daar ben ik de Schotse dokters erg dankbaar voor, want ondanks de minieme kans die mij werd toegedicht leef ik nog.
Ik ben 36 en dat is erg jong voor iemand om een hartaanval te krijgen. Ik ben wel wat te zwaar, maar heb een goede conditie. Daarnaast rook ik niet. Gelukkig weet ik sinds 1 januari dat ik een erfelijk afwijking heb aan mijn hart. Ik zal er niet te diep op ingaan, maar ik heb een of ander gen dat cholesterol veranderd in een soort rotsjes waardoor de belangrijkste aders rondom mijn hart verstopt raken. Mijn opa en moeder hadden dat ook. Zij hebben nooit een hartaanval gehad, maar hebben wel een operatie moeten ondergaan. Zelf heb ik nooit gedacht dat ik daar ook last van had. De zaterdag voor Hogmanay heb ik nog vijf minuten keihard gerend om de trein te halen en op 31 december heb ik nog vier uur door de stad gewandeld om de voorbereiding op het grote feest te volgen. Edinburgh is heel heuvelachtig, maar ik heb die dag geen moment hoeven uitrusten. In Nederland fietste ik iedere dag minstens 25 kilometer en hier zwem ik drie keer per week. Als er iets met mijn hart zou zijn had ik dat allang gemerkt, was mijn gedachte. Maar ondertussen zaten vorige week woensdag twee van mijn drie hoofdaders naar het hart al dicht.
Op Hogmanay zouden de mensen uit Gorgie (het feest was in Leith, de andere kant van de stad) zich verzamelen in de lokale pub Diggers om vanuit daar naar het feest te gaan. Op weg naar daar voelde ik ineens een steek in mijn borstkas. Het was een heel gek gevoel dat ik nog nooit had gehad. Ik zweette ineens als een otter en was hondsberoerd. Ik overwoog nog even om weer terug naar huis te lopen om op bed te gaan liggen en wat later te komen. Gelukkig liep ik door. Ik dronk een cider en een whiskey-cola en voelde mij eigenlijk helemaal niet zo beroerd meer. In de taxi naar Leith was ik weer hartstikke helder en sprak ik nog met een Hearts-fan die naar Australië was verhuisd. Het rare gevoel was helemaal verdwenen. Lee, bij wie het feest was, woont niet op de begane grond. Ik besloot, zoals normaal, de trap te pakken. En toen kwam het misselijke gevoel weer terug. Erger dan voorheen. Ik sprak nog met wat mensen, maar voelde mij zo beroerd dat ik aan Lee vroeg of zij geen bed had waar ik even kon liggen. Ze zag dat het helemaal niet goed ging. Gelukkig waren er met Fiona en Stephanie een verpleegster en een apotheker op het feest en nog fijner was dat Lee ze erbij haalde. Zij zagen dat het echt niet goed ging en dat dit heel serieus was. Ambulance erbij en na een korte controle werd ik ingeladen.
In de ambulance ging het steeds slechter. Alan, een vriend die ook op het feest was, was gelukkig meegegaan. Ik zag aan zijn hoofd dat het helemaal niet goed ging. Ik heb het nog met de ambulancier over Willem II gehad, de hobbelige wegen in Edinburgh en toen ging het licht uit. Even werd ik weer wakker. Ik vroeg of ik een hartaanval had. Hij bevestigde dat. Volgens Alan zei ik daarna iets van “Fuck” en daarna werd alles zwart. Vanaf dat moment moet ik het met de verhalen van anderen doen. Schijnbaar viel mijn hart keer op keer uit. Het enige dat ik zelf nog daarvan weet, is een heel rare, maar prettige droom. Over de inhoud wil ik het niet hebben, maar het was ontzettend fijn en vredig. Ik heb geen tunnel met licht, film van mijn leven, Petrus of duivel met drietand gezien, maar ik denk wel dat dit een soort einddroom voor mij was. Schijnbaar maken je hersens dat erg prettig voor je.
Ondertussen bleef de ambulancier mij maar reanimeren, ondanks dat het weinig leek uit te halen. Mijn hart stopte er de hele tijd mee. Meer dood dan levend werd ik het ziekenhuis ingebracht. Alan werd, aangezien hij geen familie is, naar een kamer gebracht en kreeg geen nieuws over mij. Hij keerde terug naar het feest en probeerde familie van mij te zoeken, maar ik gebruik geen achternamen in mijn telefoon. Daarop besloten ze via Facebook familie te zoeken. Uiteindelijk werd Remco, mijn broertje, gevonden, en die werd geïnformeerd dat ik een hartaanval had gehad en gezegd dat hij contact op moest nemen met het ziekenhuis in Edinburgh. Daar werd ik geopereerd, hoewel ze mij maar weinig kans gaven om het te halen.
Om een of andere reden heb ik het toch overleefd. Ik werd wakker in een ruimte met heel veel tl-buizen. Het leek wel een Turks theehuis, maar was de IC. En naast mij stonden Sander, mijn andere broertje, en mijn pa. Dat was heel surrealistisch. Ik had een buis in mijn bek, overal draden en naalden in mij steken en kotste bloed. Eigenlijk zoals ik er normaal ook aan toe ben op 1 januari, maar ik heb mij beter gevoeld dan op dat moment. Gek genoeg herstelde ik vrij snel. Ik mocht op 1 januari al van de IC af. Later op de dag vlogen ook Remco en mijn moeder naar Edinburgh en was ons gezin na 16 jaar ineens weer compleet. Dat was wel mooi. Eigenlijk is het sinds die dag steeds beter gegaan en gisteren mocht ik al naar huis. Ik ben nog wel heel moe en moet de komende tijd herstellen, omdat het een zo’n zware hartaanval is geweest. Ik mag ook veel dingen nog niet doen, maar vijf dagen geleden was ik zo goed als dood, dus ik klaag niet.
De vraag hoe het kan dat ik het heb overleefd, houdt mij wel bezig. Eigenlijk heb ik vier keer kop-of-munt gespeeld met de dood en die alle vier keer gewonnen. Was ik niet naar de pub doorgelopen, dan had ik hier thuis doodgelegen. Ook als het op een andere moment was geweest, een dag eerder of later of in mijn slaap, had ik dit stukje niet kunnen schrijven. Daarna had ik geluk dat er twee mensen met een medische achtergrond op het feest waren. Had ik Hogmanay doorgebracht met boozende hooligans, dan was het ook over geweest. Mijn derde geluk is geweest dat de ambulancier mij continu is blijven reanimeren, ook toen het er kansloos uitzag. Dankzij hem heb ik er ook niets aan overgehouden aan mijn hersens. De vierde keer dat ik kop-of-munt won, was op de operatietafel.
Gisteren werd mij, vlak voor mijn ontslag, door een professor, het is een academisch ziekenhuis, gevraagd of ik door zes van zijn studenten kon worden geïnterviewd omdat ik nogal een bijzonder geval was. Het komt niet vaak voor dat iemand met zo weinig overlevingskansen toch nog opstaat uit de dood. Vandaar dat ik werd ondervraagd. Ik sta nu in een rijtje met mannetjes als Jezus en Lazarus. Maar volgens mij is het vooral een kwestie geweest van geluk. Net op het juiste moment omringd zijn door de juiste mensen op de juiste plek. Er zijn een aantal mensen die ik zo dankbaar ben voor wat ze hebben gedaan voor mij die twee dagen. Dat is een schuld die ik nooit meer kan inlossen.
De komende zes weken moet ik revalideren. Ik ben nu wel thuis, maar ontzettend zwak. De conditie, die mij heeft gered, ligt nu helemaal in puin. Het voelt heel gek om fysiek zo ontzettend zwak te zijn. Die conditie moet die nu langzaam opbouwen. Vandaag mocht ik bijvoorbeeld vijf minuten lopen, morgen tien en de dag erop vijftien. Ik mag over twee weken rustig weer beginnen met zwemmen en over vier weken weer gaan autorijden (en voetbalwedstrijden bezoeken). Zoals het er nu naar uitziet, houd ik er niets aan over. Ik zal wel medicijnen moeten blijven slikken om die klontering van mijn cholesterol tegen te gaan. Verder zal ik regelmatig gecontroleerd worden. Maar mijn hart is nu beter dan de afgelopen jaren. Er zitten nu stents in die twee aders en ze zijn dus helemaal open. De kans op nog een hartaanval is heel klein. Remco en Sander moeten zich nu wel snel laten controleren of zij dit cholesterol-gen ook hebben, want het is een gevaarlijke rotzak.
Iedereen die mij de afgelopen dagen een berichtje heeft gestuurd, ontzettend bedankt. Gisteren heb ik de meeste gelezen, alleen ging mijn telefoon toen flippen en zijn alle whatsapps die ik vanaf 31/12 tot en met gisteren heb ontvangen allemaal verdwenen. Maar ik heb ze allemaal wel gelezen. Nogmaals bedankt, want dat is leuk om te zien. Ik zit hier nu met mijn moeder, die de komende dagen bij mij blijft. Vanmorgen zette ik random muziek op voor haar en het tweede nummer was “Alive” van Pearl Jam. Typischer kon bijna niet. Dat gaat het anthem worden voor het komende halfjaar, want ik blijf gewoon in Schotland om mijn boek te schrijven.
Wow wat een heftig verhaal! Heel veel beterschap en sterkte!
Goh zeg! je hebt geluk gehad, beterschap!
Joris, holy sh*t wat een verhaal! En ik maar wachten op je verslag van de Nieuwjaarsderby! Ongelooflijk, maar ben echt blij dat je er weer bovenop komt. Heel veel sterkte en beterschap!!!
Sterkte, Joris!
Wat een verschrikkelijk verhaal.
Al het beste tijdens je herstel. Zet ‘m op, man!
Heftig verhaal Joris. Heel veel beterschap en sterkte bij je herstel. Hopelijk kun je snel het leven weer oppakken.
Groeten uit Twente
Lucky Joris,
All the best… Rustig weer opkrabbelen
Wow, ook ik was aan het wachten op een nieuw verslag maar dit had ik niet verwacht. Sterkte met het herstel en dat het verder een mooi jaar mag worden.
Sterkte de komende tijd met het herstel! Dat we weer mogen genieten van die vele verslagen.
Wat een verhaal. Heftig stukje, maar moest toch nog lachen bij het stukje dat je er normaal op 1 januari ook zo bij ligt. Sterkte vanuit Twente kerel
Jeetje joris, das ff schrikken. Meeste mensen hebben een engeltje op hun schouder maar jij was ermee omgeven. Heel veel succes met revalideren en neem de tijd.
Cheers jongen
Hallo Joris, veel sterkte bij het verdere herstel! Het was a zo lang stil op Twitter dat ik me al enigszins zorgen maakte.
Jeetje Joris, dat is een heftig verhaal! Heel veel beterschap en sterkte en hopelijk volgen er snel weer mooie voetbalverhalen vanuit Schotland. PS Een verslag van Hearts vs Hibs kunnen we waarschijnlijk wel vergeten, toch?!
Holy fuck, wat een ironie… In je Hearts jaar bijna het hoekje om door je hart.
Veel sterkte en enjoy je “extra time”.
Joris, wat een heftig verhaal en wat omschrijf je het mooi. Jij en de mensen om je heen hebben glorious hearts. Sterkte met de revalidatie!
Heel veel beterschap, en dat we snel weer van je leuke voetbalverslagen kunnen genieten. Sterkte, en een voorspoedig herstel.
Mooi verhaal!
Sterkte met de revalidatie en herstel!
Beterschap
Lieve Joris,
Wat zijn we ontzettend blij dat je er nog bent. Kunnen we blijven genieten van je schrijfkunsten. Niet teveel kwark eten en haal die kruimels uit je borsthaar.
p.s. gelukkig geen bruinvis!
Heftig verhaal Joris! Ik vroeg me al af waar de verhalen over de nieuwjaarsderby bleven… Gelukkig heb je het overleefd en kun je werken aan je herstel. Heel veel sterkte gewenst met je revalidatie.
Joris, grote kerel, ik heb net nog gelachen om je verhaal ook. Goed dat je al die kop-of-munt-wedstrijdjes heb gewonnen. Die 25% krijg je trouwens weer terug hoor, ik vond 50% toch al te veel druk op mijn schouders geven.
Kerel, wat een geluk bij een ongeluk !! Heb bijna dezelfde ervaring, hoewel ze er bij mij achter kwamen dat ik hartfalen heb. Neem van mij aan dat je vanaf nu nog meer geniet van het leven, en jij genoot al optimaal in mijn ogen. Hopelijk hebben ze in Scotland ook de mogelijkheid tot revalideren. Ik heb net 3 maand in een revalidatieoord gezeten en voel me nu stukken beter. Ik hoop voor je dat je het geestelijk ook kunt verwerken. Man, man, man, geniet van alles en loop niet te hard van stapel. Beterschap en heel veel sterkte !!
HHGH mag je nu met hoofdletters schrijven !!
Jeetje, wat een verhaal Joris! Gelukkig gaat het nu weer beter, gezien jouw tekst:
Ik had een buis in mijn bek, overal draden en naalden in mij steken en kotste bloed. Eigenlijk zoals ik er normaal ook aan toe ben op 1 januari
Je humor in jouw teksten zijn gelukkig niet verloren gegaan. Sterkte met je herstel!
Djeez, heftig verhaal man.. Schitterend in woorden gevat, dat wel. Veel sterkte met je herstel! Ik lees je tweets en verslagen altijd met veel plezier!
Veel sterkte Joris, ik geniet altijd van je verhalen ben blij dat je er nog bent. Veel sterkte met je revalidatie en zeker weten dat er een vincke God is…
Hey Joris, veel sterkte en ik hoop dat je snel weer de oude bent. Ik vond het al zeer raar dat je al sinds nieuwjaar niet meer had gepost, en elke dag keek ik op je beide blogs naar iets nieuws. De laatste paar dagen begon ik toch wel te denken of er misschien iets was gebeurt … maar dat je dit moet meemaken, jeezes man.
Ik volg al meer dan 2 jaar je blogs, en je vinckavonturen volg ik met zeer veel gretigheid. Je hebt zoveel passie voor de voetbalbeleving en voetbalcultuur en dit spreekt mij enorm aan. Ik wens je dus nogmaals beterschap en dat je hopelijk binnenkort terug veel mooie verhalen kan schrijven.
Joris vanuit Friesland wil deze Brabander jou een hart onder de riem steken.
sorry voor de woordspeling maar meer dan gemeend, ik hoop dat je spoedig weer gezond zult zijn en kunt genieten van voetbal en andere geneugten van het leven. Blijf schrijven want dat doe je erg goed.
Groeten Joep
hey Joris,
ik hoorde het nieuws op het werk.
was er natuurlijk erg van geschrokken.
Heel veel sterkte en hoop dat je snel weer sterk genoeg bent je dromen
verder na te kunnen jagen.
het allerbeste en groeten uit oisterwijk
Emile
Sterkte en beterschap Joris.
Serieus verschieten, kippenvel van België tot in Schotland. Schitterend dat je erdoor gekomen bent Joris. Veel beterschap!
Poeh poeh wat een verhaal! Ben er even stil van geweest, en dat gebeurd niet vaak. But de real ones always stick around!!
Joris !! Sterkte en beterschap hoop dat je snel je draad weer kan oppakken!
Oei, wat een verhaal. Beterschap Joris!
Joris,
Sterkte en beterschap!
Damn, wat een avond. Gelukkig goed afgelopen! Ken je niet persoonlijk maar ik las het op groundhopping.nl
Veel beterschap en nog veel voetbal- en stadionplezier toegewenst!
Wat een heftig verhaal,joris!heel veel sterkte en beterschap!
Ik kijk even niet op je blog en lees dan dit… Natuurlijk geweldig dat je het überhaupt nog kan schrijven, maar wat een verhaal. Ik wens je heel veel beterschap toe!
Ik weet niet of je er wat aan hebt of het je überhaupt interesseert, maar in de familie van mijn moeder is cholestrol (ook) een groot probleem. Mijn oma kreeg een tia als waarschuwing, haar cholestrol-score was ruim drie keer ze hoog als überhaupt gezond is. Sindsdien let ze strikt op haar eetpatroon, geen vette dingen meer. Een oom van mij is verongelukt op de snelweg (hartaanval, waarschijnlijk door verstopte aderen) en onlangs zakte mijn neef op het voetbalveld in elkaar, wat hij niet overleefde. Hij had ook last van hoge cholestrol maar slikte zijn medicijnen niet meer. Het is misschien wat (te) persoonlijk, maar ik wil ermee zeggen: blijf alsjeblieft trouw die medicijnen gebruiken. Ik heb gezien wat er kan gebeuren als je het probleem niet serieus (genoeg) neemt en dat wens ik jou niet toe. Daarvoor geniet ik (en vele anderen met mij) teveel van je avonturen en verhalen. Dat is de les die ik je graag wil meegeven.
Ben een stevige volger van de stukken die je schrijft maar om de een of andere reden krijg ik dit verhaal nu pas mee. Gelukkig heb je het er goed vanaf gebracht en ik hoop van harte dat je snel weer wedstrijdjes mag bezoeken en doen waar je het beste in bent, er over schrijven.
Ik kwam Willemien van de receptie Oisterwijk tegen en die vertelde me iets vaags over je hartprobleem. Het heeft me veel bezig gehouden omdat je altijd een van de fijne collega’s bent geweest. Vandaag je naam maar eens gegoogeld en hoewel niet verwacht kon ik je hele verhaal lezen. Wonderen bestaan dus toch en dat er voor je 4 beschikbaar waren is goed te horen. In Rian’s familie komen ook hartproblemen voor, bij een schoonbroer zijn ook stents geplaatst. Volgens zijn specialist is hij nu veiliger dan ooit tevoren en ik denk dat dat voor jou wellicht ook geldt. Ik hoop dat je snel revalideert en je boek/droom kunt afmaken. Het allerbeste en groetjes van FRossi
Joris, ik wil jou heel veel sterkte wensen. Blijf gezond.
Ook in de regio Sittard zijn we erg blij dat je er nog bent en ons kunt blijven verblijden met je vermakelijke verhalen!
Mag je wel gewoon Irn-Bru blijven drinken?
Succes met de revalidatie!
Goh Joris
das schrikken!
Je hebt echt een hele goede engelbewaarder,
Schrok erg toen ik het hoorde en ben blij te horen dat t weer goed met je gaat.
Wens je heel veel beterschap en let aub goed op jezelf.
Gr enny x
Dag Joris,
wat een ervaring. Goed dat ik je nog een berichtje kan sturen.
Hoeveel geluk, hoeveel goede vrienden/familie en hoeveel eigen kracht kan een mens hebben?!
Je bent één van de weinigen. Zorg dat je er weer snel bovenop bent en we je weer “live” kunnen horen.
Groetjes, Chris
Hey Joris, geluksvogel! Een goede conditie, de juiste mensen, op de juiste plek. het juiste tijdstip en een ambulancier die niet van opgeven weet. Goed man! En gelukkig heb je je gevoel voor humor nog steeds.
Sterkte met de revalidatie.
Groetjes,
Ineke
Hey Joris,
Ik heb altijd al wel geweten dat je iets in je had.
Nu blijkt dat dat heel veel “geluk” is geweest.
In ieder geval heeft een gedeelte van dat “geluk” jou gered.
Ik zou zeggen hou je taai en succes dat in Schotland.
Groeten Ad (ex collega oisterwijk)
Hallo Joris,
Had dit, ook op twitter, even gemist, maar heftig verhaal.
Laat normaal nooit een comment achter, maar nu toch heel veel sterkte gewenst.
Groeten,
Niek
Wow, heftig zeg. Lees dit nu pas, Maar las gelukkig ook dat het nu weer een stuk beter gaat. top!
Rustig aan :)!
Groet,
Tim
Sterkte man de komende tijd.
Groet vanuit Amsterdam.
Zeer heftig verhaal Joris. Gelukkig heb je het allemaal overleefd. Hopelijk voel je je snel weer de oude. Heel veel sterkte met revalideren de komende tijd en veel beterschap!
Groeten uit Groningen
Hey Joris,
Ik heb je verhaal gelezen en dat was toch wel even schrikken. Fijn dat het nu weer een stuk beter gaat en veel sterkte met je revalidatie, dat zul je wel nodig hebben.
Groetjes,
José van Baast
Schrikken, maar blij dat je er nog bent Joris!
Keep on going buddy!
Wow wat een verhaal….ongelooflijk…………heel veel kerel en vooral top dat je het hebt overleefd uiteraard!