Toen ik in juli naar Edinburgh vertrok had ik een paar scenario’s in mijn hoofd. Zo hoopte ik dat Hearts en Hibs elkaar in de play-offs zouden treffen voor promotie naar het hoogste niveau. Sinds afgelopen seizoen zijn die namelijk geïntroduceerd in Schotland, zodat niet alleen de kampioen promoveert. De nummer drie en vier spelen tegen elkaar, de winnaar daarvan mag tegen de tweede in de eindstand en de winnaar daarvan speelt tegen de nummer elf uit de SPL. Voor mijn boek zou het leuk zijn als Hearts en Hibs tweede en derde zouden worden zodat ik nog twee extra’s derby’s had, dacht ik vooraf. Maar nu we precies op de helft van de competitie zijn, is de kans heel erg aanwezig dat Hearts de titel gaat pakken. Dat was eigenlijk geen scenario waar ik rekening mee had gehouden, want ik dacht dat Rangers met twee vingers in de neus de titel zou pakken. Hun begroting is zes maal zo groot als die van Hearts en ze trokken afgelopen zomer weer grote namen aan. Maar het gat is nu vijftien punten in het voordeel van Hearts. Januari is loodzwaar voor de Jambos, maar als Hearts er in slaagt om aan het eind van de maand nog tien punten voorsprong te hebben op de Huns lijkt de titel eigenlijk wel binnen.

Doordat er nog weinig P-P is gegaan dit seizoen in de Schotse Championship (alleen Cowdenbeath v Hearts, maar die werd snel ingehaald) hebben alle clubs nu achttien wedstrijden gespeeld. Precies de helft. Dankzij de fixture makers heeft iedereen elkaar een keer uit en thuis ontmoet. Hearts heeft het echt enorm goed gedaan. Zestien keer werd er gewonnen en tweemaal werd het gelijk (0-0 bij Dumbarton en 1-1 bij Hibernian). Sommige wedstrijden had Hearts wel wat geluk, maar is dat niet het teken van de kampioen? Verder heeft Hearts het ‘geluk’ dat ze al uit alle bekertoernooien liggen, terwijl Rangers nog in de League Cup en Scottish Cup zit. Daarnaast hebben ze last van het feit dat Alloa Athletic in de finale van de Petrofac Cup zit en daardoor hun wedstrijd tegen Alloa (die toevallig in het weekend van de finale is) P-P gaat en moet worden ingehaald. De Huns krijgen dus last van veel midweekse wedstrijd. De titel is momenteel echt ‘Hearts to lose’.

Waarom dan toch nog een voorbehoud? Daarin sta ik overigens niet alleen, want veel Jambos durven nog niet over de titel te praten. Hearts heeft namelijk in het verleden heel vaak de titel nog uit handen gegeven. 1986 is het bekendste voorbeeld. Hearts had aan één punt genoeg en zelfs een nederlaag en een kleine overwinning van Celtic hoefde niet dodelijk te zijn. De Jambos verloren echter met 2-0 bij Dundee, terwijl Celtic met 5-0 won, waardoor The Bhoys kampioen werden. Die dag zit in het DNA bij veel fans. Daarnaast is de maand januari gewoon erg zwaar. Vijf keer moeten de Jambos aan de slag en alleen de thuiswedstrijd tegen Falkirk lijkt een zekerheidje voor de drie punten, want dat werd in de eerste seizoenshelft 4-1. Dezelfde andere vier wedstrijden waren in de eerste seizoenshelft erg lastig: Hibs thuis (2-1 gewonnen), Dumbarton uit (0-0), Rangers uit (1-2 gewonnen) en Alloa Athletic (0-1 gewonnen). Dezelfde resultaten en de champagne kan koud in Gorgie en ik ben de gloryhunter van de eeuw.