André van Duin had ooit last van een paard in de gang. Ik had een vergelijkbaar probleem, al was het in mijn geval geen paard maar een rode bank. Ergens in september zette iemand die in de gezamenlijke hal met een briefje erbij dat de bank binnenkort naar boven getakeld zou worden. Uiteraard bleek dit een scam te zijn. Eerst werd de bank een hangout voor 1905 en Kitler, de twee katten die hier altijd rondhangen in de hal en achter mijn kat Emma aanzitten. Daarna werd het een vuilstortplaats voor marginalen. Week in week uit begon het afval zich op te stapelen. Mijn overbuurvrouw vond dat afschuwelijk en ruimde het vuil op. Dat vonden 1905 en Kitler wel lekker, want nu konden zij weer op de bank. Om een of andere reden vonden die katten het wel leuk om die bank vol te zeiken. De geur was niet meer te harden, maar een afgelopen week bleek een dronken mannetje daar geen problemen mee te hebben. Toen ik rond middernacht thuiskwam lag hij op de bank een broodje kebab te eten en was wat aan het zingen. De volgende dag lag de hele bank vol met kebab en, mag ik hopen, knoflooksaus. Mijn bovenbuurman was het ook beu, dus hebben we die bank bij het grofvuil geflikkerd, terwijl de buurvrouw de boel naderhand schoonpoetste. Drie maanden wachten op een ‘uplift’ is lang genoeg. Een mooi voorbeeld van de participatiemaatschappij.