Al lange tijd hoop ik iets in de journalistiek te gaan doen, maar de veiligheid van mijn baan in Oisterwijk opgeven zat dat erg in de weg. Ik schreef een tijdje over het amateurvoetbal in de regio voor het Brabants Dagblad, maar dat was het dan ook wel. Ik solliciteerde wel op journalistieke functies, maar dat was een kansloze zaak. Vaak waren er 200 sollicitanten en ging de baan naar vriendjes. Nu moet ik er eerlijk bijzetten dat mijn cv ook niet denderend was, dus ik begreep het wel. Om toch mijn schrijffetisj te bevredigen, besloot ik vorig jaar “Terraces & Floodlights” te schrijven. Dat was zo heerlijk om te doen, dat ik eigenlijk wel fulltime wilde schrijven. Het boek heeft het laatste zetje gegeven om het er op te wagen. Mislukt het, dan kan ik tenminste zeggen dat ik het heb geprobeerd. Nooit ergens spijt van krijgen, dat is erg belangrijk. Nu ik hier zit, heb ik de handen vrij om andere dingen te doen. Een daarvan is dat ik correspondent in Groot-Brittannië ga worden voor het AD Sportwereld. Gisteren mijn eerste stukje getikt en vandaag in de krant. Hopelijk het begin van een hele tsunami van artikelen van mijn hand.